W kinie: Ostatni będą pierwszymi

ostatnibeda

 

OSTATNI BĘDĄ PIERWSZYMI
polska premiera: 13.01.2017
reż. Bouli Lanners

moja ocena: 6.5/10

 

Ten film miał swoją premierą w zeszłym roku na Berlinale, gdzie zgarnął nawet dwie nagrody przyznawane w sekcji Panorama. Teraz belgijsko-francuska produkcja prześlizguje się przez polskie kina. A to rzecz całkiem frapująca – taki trochę rewers “Zupełnie Nowego Testamentu”, ale nie tak efektowny i zabawny, bo sięgający po ponurą, naturalistyczną estetykę Bruno Dumonta z czasów “Ludzkości”, pozbawiony ewidentnie farsowych elementów, ale w wielu miejscach będący subtelną, czarną komedią. Przywołałabym tu jeszcze skromną, reżyserską filmografię Austriaka, Karla Markovicsa, też w swoich fabułach poszukującego boskich akcentów w rzeczach przyziemnych. “Ostatni będą pierwszymi” zaczyna się trochę sensacyjnie. Oto dwóch brodatych osiłków podejmuje się zlecenia odzyskania telefonu komórkowego, należącego do podejrzanego biznesmena. Okazuje się, że urządzenie przypadkowo wpadło w ręce parze zakochanych, niegroźnych włóczęgów, którzy nacisnęli na odcisk małomiasteczkowym zbirom. “Ostatni będą pierwszymi” to cytat z Biblii i właśnie sięgając po religijną ikonografię należy interpretować ten film. Szara, belgijska prowincja to metafora dla zepsutego świata, po którym chodzą głównie grzesznicy. Jednakże dla każdego osobnika dostępna jest droga do zbawienia, gdzie możliwe jest czynienie dobra, potrzeba jedynie impulsu, wskazówki, która ich na nią skieruje. W filmie Bouli Lannersa bohaterom pomaga niejaki Jezus – dziwny mężczyzna o wyglądzie nędzarza, który pojawia się znienacka, mówiąc i robiąc niewiele, potrafi ich skierować we właściwym kierunku. Zmienianie świata najlepiej bowiem zaczynać od samego siebie.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.