DATING AMBER
Camerimage 2020
reż. David Freyne
moja ocena: 6.5/10
W “Dating Amber” rozkoszna, buzująca od młodzieńczych hormonów energia “Derry Girls” spotyka humor z “Sex Education”, którego lekkość i zawadiackość pełnią konkretne funkcje – uwrażliwiające i edukacyjne. Film Davida Freyne’a przenosi nas do Irlandii lat 90. Kraju jeszcze dalekiego od współczesnej sekularyzacji życia społecznego w sferze obyczajowej, ale już dotkniętego wiatrem przemian. Młodzież (nawet ta małomiasteczkowa) charakteryzuje się wzmożoną i nawet niespecjalnie skrywaną aktywnością seksualną, nie rozpatrując tego w ogóle w kategorii grzechu i moralnych dylematów. Ciągle w tym obszarze funkcjonują pewne tematy tabu, wynikające z tego, że nieobyczajne zachowania stają się akceptowane, gdy dotyczą heteronormatywnych wzorców. Doskonale zdają sobie z tego sprawę młodzi bohaterowie filmu. Eddie (Fionn O’Shea) i Amber (Lola Petticrew) dla świętego spokoju zostają parą, by ukryć swoje preferencje. On to zagubiony i przerażony swoją seksualnością gej, ona – świadoma swoich pragnień i marzeń lesbijka. Ich potyczki z rówieśnikami czy rodzicami układają się nie tylko w szalenie zgrabną, przebojową opowieść o dorastaniu i odkrywaniu własnej tożsamości, ale też błyskotliwie rysują szerszy, społeczny kontekst związany z nieśmiało liberalizującą się obyczajowością, rozwijaniem się w społeczeństwo postaw tolerancyjnych i wolnościowych. “Dating Amber” powinno się pokazywać w polskich szkołach.
Po seansie, przyznam, byłem niezadowolony. Szkoda, że nie doczytałem opisu przed obejrzeniem – bo zostałem zaskoczony tematyką LGBT, a spodziewałem się romansu w stylu lat 90., kiedy środowisko homoseksualne nie było jeszcze aktywne na szeroką skalę.
Pozdrawiam 🙂