IFFR: Please Baby Please

pleasebabyplease

 

PLEASE BABY PLEASE
IFFR 2022
reż. Amanda Kramer

moja ocena: 5.5/10

 

W najnowszym dziele zaskakującej bohaterki retrospektywy tegorocznego festiwalu w Rotterdamie, Amanda Kramer, reżyserka wbija na imprezę, na której gości prowokują już Anna Biller, Bruce LaBruce i Bertrand Mandico. Transgresyjna wizja Amerykanki ocieka od kulturowych tropów i cytatów. Już w pierwszych minutach “Please Baby Please” oglądamy kadry rodem z “West Side Story” przefiltrowane przez estetykę kina Fassbindera. Nowy Jork lat 50., otulony światłem neonów i dymem rodem z jazzowych klubów Harlemu. W mrocznych zakamarkach miasta szaleje gang Young Gents, którego charyzmatyczny lider (Karl Glusman) jednej nocy hipnotyzuje swoim łobuzerskim urokiem Arthura (Harry Melling) i Suze (Andrea Riseborough). Młode małżeństwo doświadcza stopniowego przebudzenia, unaoczniają się skrywane pragnienia i tłumione emocje. Arthur będzie szukał sposobu, by urzeczywistnić swoje homoerotyczne fantazje, Suze będzie chciała zrewidować swoje role, jakie pełni zgodnie ze społecznymi normami, do czego też zachęci ją grana przez Demi Moore sąsiadka. Uniwersum inspiracji dla “Please Baby Please” jest przeogromne, ale każda z nich służy temu, by uwypuklić queerową naturę artystycznych poszukiwań Kramer dedykowanych tematyce miłości i seksu. Reżyserka odrzuca nie tylko kulturowe kody i schematy, ma też ambiwalentne podejście do postmodernistycznych reinterpretacji takich pojęć jak płeć czy feminizm. Te poglądy tłumaczą na ekranie bohaterowie filmu w teatralnych dialogach i monologach. W tej Brechtowskiej inscenizacji tkwi największa słabość filmu. Choć “Please Baby Please” wizualnie potrafi czarować niesamowitymi, vintage’owymi obrazami, a musicalowe elementy ładnie wpisują się w narracyjną tkankę, to kino za bardzo statyczne, momentami rażące sztucznością i zbytnio przestylizowane. Kramer z przytupem dołącza jednak do tego ciekawego grona niezależnych filmowców, którzy nieustannie burzą poczucie komfortu, igrają z przyzwyczajeniami widza, odcinają się od tego, co tradycyjne i wygodne.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.