W przyszłym tygodniu rozpoczyna się 16. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty – ulubiona impreza wszystkich kinomanów. Za chwilę natomiast rusza sprzedaż biletów na konkretne seanse. Jeśli jeszcze nie ometkowaliście tego i owego lub zastanawiacie albo zastanawiacie się, co warto we Wrocławiu zobaczyć, poniżej kilka moich polecanek.
Cemetery of Splendour (Film Otwarcia) – mój drugi, ulubiony film zeszłego roku i najlepsze dzieło w filmografii Apichatponga Weerasethakula. Prowizoryczny szpital na prowincji dla zapadających na tajemniczą śpiączkę żołnierzy jako perfekcyjne miejsce do rozważań na temat duchowej kondycji współczesnego świata. Dowcipne i nostalgiczne. Koniecznie!
Toni Erdmann (Panorama Gala) – gdybym robiła teraz ranking najlepszych filmów 2016, dzieło Maren Ade byłoby bez dwóch zdań na 1. miejscu. Niesamowita komedia (i jak niesłusznie pominięta w Cannes) o rodzinnym pojednaniu, ale też o tym, jak próbując nadążyć za współczesnością, zatracamy siebie.
Aquarius (Panorama) – największa niespodzianka festiwalu w Cannes i kino dojrzałe dojrzałością swojej bohaterki – wspaniale zagranej przez elegancką i wrażliwą Sonię Bragę. Intymny i epicki zarazem portret kobiety, która całe życie walczyło o to, co było dla niej ważne.
Co przynosi przyszłość (Panorama) – kolejny triumf Mii Hansen-Løve, która konsekwentnie tworzy kameralne, naturalne kino w swoim własnym stylu. Tu ironia przeplata się z melancholią, a filozoficzne mądrości zderzają się z prozą życia. I ta niezwykła Isabelle Huppert!
Teraz dobrze, wtedy źle (Panorama) – nagrodzone w Locarno intrygujące dzieło Hong Sang-soo i fascynująca gra, w którą reżyser wciąga widza, proponując dwie wersje historii romantycznego spotkania filmowego reżysera i młodej malarki na prowincjonalnym festiwalu.
Piękna Praca (Mistrzowie Kina Europejskiego) – obraz ambiwalentnej fascynacji dwóch żołnierzy Legii Cudzoziemskiej, który przyniósł Claire Denis światową sławę. Film, który zachwyca przede wszystkim stroną wizualną. Charakterystyczną bardziej dla widowisk operowych i baletowych, aniżeli dla kina.
Duch Roju (Mistrzowie Kina Europejskiego) – kultowy film Víctora Erice, łączący estetyki i motywy znane z takich arcydzieł jak “Nakarmić Kruki”, “Labirynt Fauna” czy “Cinema Paradiso”, o dzieciach, które w mrocznej atmosferze końca hiszpańskiej wojny domowej, starają się zrozumieć tajemnicę śmierci.
Pokój Syna (Mistrzowie Kina Europejskiego) – obraz prostolinijny i niepozorny, a jednak to jeden z najpiękniejszych i najmocniej chwytających za serce filmów w historii kina o tym, jak rodzice radzą sobie ze stratą dziecka. Nagrodzony niegdyś Złotą Palmą w Cannes – w 100% zasłużenie.
Sobowtóry (Nocne Szaleństwo) – jeden z najważniejszych filmów grozy sezonu. Na opustoszałej stacji, w trakcie burzy paraliżującej komunikację publiczną w kraju, spotyka się kilkoro z pozoru nieznajomych osób. Zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Atmosferyczne i pięknie wystylizowane kino.
Chevalier (Sezon 2015/2016) – sześciu mężczyzn wyrusza w rejs, na którym organizują sobie osobliwą rywalizację. Athina Rachel Tsangari angażuje się tym razem w bardzo uniwersalną dyskusję o tym, co to znaczy być mężczyzną. Zabawnie i kąśliwie.