20. Daniele Vicari: Diaz – Don’t Clean Up This Blood [Zobacz trailer]
Lekcja kina zaangażowanego w słusznej sprawie – rozprawa z bestialstwem włoskiej policji krwawo tłumiącej zamieszki alterglobalistów dekadę temu. Przerażające.
19. Davide Manuli: Legenda Kaspara Hausera (La Leggenda di Kaspar Hauser) [Zobacz trailer]
Postmodernistyczna interpretacja mitu o enigmatycznym sierocie, w której brawurowy Vincent Gallo i cudownie hermafrodytyczna Claudia Gerini tańczą tak, jak im Vitalic zagra.
18. Marcin Krzyształowicz: Obława [Zobacz trailer]
Ciężkie losy naszych, ukrywających się mroźną zimą w lesie partyzantów podczas wojny punktem wyjścia dla uniwersalnej historii o ciemnych stronach człowieczeństwa w czasach zarazy. Polak jednak potrafi.
17. Thomas Vinterberg: Polowanie (Jagten) [Zobacz trailer]
Wirtuozerski popis Madsa Mikkelsena (zasłużenie nagrodzonego w Cannes) w roli niesłusznie oskarżonego człowieka, który zostaje zwierzyną łowną dla lokalnej społeczności. Czyżby Vinterberg pukał do 1. ligi?
16. Mia Hansen-Løve: Un Amour de Jeunesse [Zobacz trailer]
Wspomnienie młodzieńczej miłości, które nie pozwala odnaleźć spokoju w dorosłym życiu. Wyróżniony w Locarno cudny spektakl subtelności i liryzmu od Mii Hansen-Løve.
15. Kenneth Lonergan: Margaret [Zobacz trailer]
Nad wyraz dojrzała nastolatka postanawia wziąć odpowiedzialność za tragedię, której stała się częścią i zadośćuczynić wyrządzonym krzywdom. Świetny, wyczekiwany powrót Lonergana.
14. Nikolaj Arcel: Kochanek Królowej (En Kongelig Affære) [Zobacz trailer]
Niemalże perfekcyjne kino historyczne, w którym jest miejsce zarówno na dramat namiętności i miłości niemożliwej, jak i na interesującą refleksję o naturze rewolucji, która pożera własne dzieci.
13. Martin Scorsese: Hugo [Zobacz trailer]
Scorsese składa hołd pionierskiemu wizjonerowi kina, Georgesowi Mélièsowi, któremu na stare lata radość życia przywraca osierocony chłopiec, uosabiający prawdziwego kinomana. Cudowna bajka.
12. Miguel Gomes: Tabu [Zobacz trailer]
Zaskakująca, kinofilska zabawa filmową formą, w której historia nieszczęśliwej miłości rozgrywająca się w kolonialnej Afryce pokazana została w czarno-białych kadrach i prawie bez dźwięku.
11. Rama Burshtein: Wypełnić Pustkę (Lemale et ha’halal) [Zobacz trailer]
Młoda Żydówka stara odnaleźć się w uczuciowym galimatiasie tak, by nie tylko samej być szczęśliwą, ale też sprostać oczekiwaniom rodziny i religijnym zasadom. Majstersztyk kina intymnego.
Do 1 ligi Vinterberg pukał już pod koniec lat 90. Po 12 latach zaczął pukać ponownie. Mam nadzieję, że tym razem nie zboczy z kursu. I że polscy dystrybutorzy się ockną.
Vinterberg przed Polowaniem zrobił jeden dobry film (Festen), który niestety z perspektywy czasu trochę się zestarzał. Inna sprawa, że podchodziło to pod manifest Dogmy, więc jest rozpatrywane trochę inaczej. Wcześniej nieco Submarino, a teraz na pewno Polowanie pokazują, że Vinterberg to jednak coś więcej niż Dogma.
“Submarino” i “Jagten” to zdecydowanie jaskółki nowego rozdania, które z Dogmą nie ma nic wspólnego (no może poza Thomasem Bo Larsenem, bez którego Vinterberg najwyraźniej żyć nie może). Żałuję tylko, że trzeba było na nie tak długo czekać. Jako nastolatka wychowująca się na Dogmie 95, wzięłam “Festen” za bardzo dobry omen i szczerze wierzyłam, że zmieniając poetykę, Vinterberg pójdzie w ślady von Triera i należycie spożytkuje swój potencjał i umiejętności. Długo wierzyłam. Polscy dystrybutorzy zresztą też, bo “Dear Wendy” do kin trafiła. Potem jednak zwątpiliśmy na dłużej i niestety dystrybutorom do dziś nie przeszło. Nie jestem w stanie wyrazić, jak bardzo wkurza mnie brak choćby przybliżonej daty polskiej premiery “Jagten”.
Abstrahując od Vinterberga, na “Legendę Kaspara Hausera” też bardzo czekam więc mam nadzieję, że Gutek jednak zaryzykuje.